Het rustig kabbelend water van dit riviertje niet ver van de woning kan niet vermoeden dat het minder dan een uur later van de watervallen van Coo zal storten…
Met al die prachtige zonsondergangen achteraan vergeet een mens al eens dat ook de opgang prachtig kan zijn. Gewoon naar de overkant van de straat kijken.
De gigantische beuk die ons huis bewaakt. Koel en onverschrokken.
Een deel van het creatief team aan het werk. In een bouwput vlakbij een foto aan het maken van de prachtige structuur van de leisteen die hier overal in de grond zit. Deze foto is de basis voor de aankleding van kamer 15.
Twee mezenjongen veilig voor rovers in de roestvrijstalen brievenbus.
Vliegenzwammen! Ons bos vol!
Elk seizoen biedt nieuwe, prachtige zichten.
Look & feel van de blauwe kamer samenstellen.
Dat gebeurt er als je dochter met een paar vriendinnen komt helpen met schilderen.
Merelnest in de haag voor de deur.
Tijdens de afbraak een dikke spijker onwetend in de lengte doorgezaagd.
Auwch.
Na de afbraak van de chalet, twee weken keihard gewerkt, heel de ploeg naar huis en ik zit een avondje alleen. Zo erg.
Te veel puin in de container geduwd, de vrachtwagen bokt bij het laden…
Een betonnen draagbalk van 50cm breedte boven je hoofd afbreken, fun is anders… De machine heeft het begeven, de man niet.
Werf opgeruimd. Art is everywhere.
Detail van de vloerplaat onder de voordeur. Beton is niet altijd zomaar beton.
Ik neem maar heel zelden foto’s van mijn TV-scherm. Maar hier voelde ik mij toch even persoonlijk aangesproken.
Soms is bouwen ook een beetje spelen.
Na regen komt altijd zonneschijn.
